ÖLÜM VE AŞK

Konu: ÖLÜM VE AŞK Ptsi Ağus. 25, 2008 2:32 pm

ÖLÜM VE AŞK

Soundtarck:Sil baştan-Şebnem FERAH

Ölüm ve Aşk, her şeye bedeldir.

Yavaş adımlarla Hogwarts’a doğru yürüyordum.Arkamda canları pahasına beni koruyacak bir orduyla.Peki ya ben onlar için ölür müydüm?
Bu soruma cevap veremeden çıktı karşıma Harry Potter.Konuşuyordu.Hortkuluklarımı yok ettiğini söylüyordu.Sevginin beni yeneceğini anlatıyordu.Elimi kaldırdım ve susturdum onu.
“Yaxley” dedim tıslarcasına.Potter merakla bakıyordu.Sessizce gülümsedim.Kısa bir süre sonra Yaxley’i tam arkamda hissettim.Yanında da genç bir kadın.Hermione Granger.1 aydır işkencelerime maruz kalmış bir halde sürünerek gelmişti.Potter onu gördü ve bağırdı.

--HERMİONE!!BIRAK ONU TOM!!

Ben sakinliğimi koruyarak,
--Hayır.Son olarak sevgiline söylemek istediğin bir şey var mı Potter?, diye sordum.

Karşımda ki genç adamın gözleri büyümüştü.Korku,nefret ve sevgi birlikte dans ediyorlardı, yeşil alevlerle kaplı gözlerinde.Korkusu büyüktü,nefreti kuvvetliydi ama sevgisi kadar değildi hiç biri.Sadece bir an düşündüm yenilmeyi ama sonra bir şeyi fark ettim.Potter sevdikleri için savaşıyordu ve sevdiklerinden sadece Granger kalmıştı.Hafifçe gülümsedim.İki ince dudağımın arasından uysal bir ses ile konuştum, gülümsememi silerken.

--Söyle Potter.

Potter kararsızdı.Eğer söylerse Granger’ın öleceğini çok iyi biliyordu ama söylemezse de aşkını hiçbir zaman itiraf edemeyeceğini biliyordu.Yavaş yavaş ağlamaya başlamıştı.Zihninden neler geçtiğini anlamak hiçte zor değildi.

Arkadaşlarını hatırlıyordu.Onun gözleri önünde acımasızca öldürdüğüm sevdiklerini hatırlıyordu.İlk önce Weasleyleri, sonra Longbottom’ı,genç Malfoy’u,Garip Lovegood’u.teker teker hatırlıyordu.Gözlerinin önünden geçen anılar Potter’ı ağlatmaya başlatmıştı.Yeşil alevleri barındıran gözleri damlalar halinde isyan ediyorlardı.Sonunda kararını verdi.

--Seni seviyorum Hermione.

Granger başını kaldırdı ve gülümseyerek konuştu.
--Seni seviyorum Harry.

Bir saniye durdular ve aynı anda konuşmaya başladılar.

--Bizi ayıramaz.

Sesleri her bir heceyle yükseliyordu.

--SEVGİYİ KİMSE YENEMEZ.

Artık ikisi de ağlıyorlardı.Potter dizlerinin üzerine çöktü.Sadece Granger’a bakıyordu.Çevremizde ki savaş durmuştu.Sadece iki aşığı izliyorlardı.Sesleri artık bütün arazide yükseliyordu.

--SENİ BEKLİYECEĞİM.

Artık buna bir son vermem gerektiğini biliyordum.Asamı kaldırdım.Granger’a çevirdim.İki ince dudağımın arasından dönülmez sözler dökülürken, ikisi de aynı anda bağırdılar.

--SENİ SEVİYORUM!!

--Avada kedavra!

Asamın ucundan çıkan yeşil ışık genç kadının tam kalbine saplanmıştı.Gözlerinden yaşam ışığı sönerken,dudaklarında bir gülümseme belirdi.Ruhu ayrılmış cansız beden soğuk taşların üzerine düşerken, Potter başını öne eğmişti.Yavaşça asamı ona çevirdim.O gözleriyle hala yere bakıyordu.Gözlerinden dökülen yaşlar yere çarptıkça, sessiz arazide yankılanıyordu sanki.

--Sevgi hiçbir şeyi yenemez Potter.Hoşçakal.

Son sözümle Potter başını kaldırdı.

--Yener, dedi ve asasını bana çevirdi.Ne olacağını çok iyi biliyordum.Durduk bir an ikimiz de.O an zihnimde uzun yıllar önce duyduğum bir ses son bir kez daha yankılanmaya başladı.

“Bütün bulanıklar ve Potter öldüğünde sen de öleceksin Riddle.”

İkimizde aynı anda bağırdık.

--Avada kedavra!

Birden iki yeşil ışık belirdi ve karşılıklı duran iki bedene saplandı.Ruhum bedenimden ayrılırken, anlaşmayı yaptığım sesi bir kez daha duydum.Ölüm son bir kez daha konuşuyordu usulca.

Bedenim yere düşerken tek ayırt edebildiğim şey, gözlerimden düşen tek bir damla yaştı..

Sonsuzluğa kapattığım gözlerim bir anda açıldı.Soğuk bir zemin üzerinde yatıyordum.Yerden yavaşça kalktım.Çevreme baktım ve iki beden gördüm.Merakıma yenilerek yanlarına yürümeye başladım.Yürürken ayaklarımın mermer zeminde çıkardığı sesler, iki kişinin bana doğru dönmesine neden oldu.Onların yüzlerini görünce olduğum yerde donup kaldım.İkisi de bana bakarak gülümsüyorlardı.Potter ve Granger, el ele sonsuzluğa adım atmadan önce aynı anda konuştular.

--Sevgi her şeyi yener.

Onalar gülümseyerek sonsuzlukta kaybolurlarken, ben karşı koyamadığım bambaşka bir güç tarafından karanlık bir yere çekiliyordum.Zihnimin içinde bir ses yankılandı.Anlaşmanın son hükmü.Ölümle yaptığım, dönüşü olmayan anlaşmanın son maddesi.

“Öldüğün anda sen, Ölümün kendisi olacaksın…”

Birden yüzümde dayanılmaz bir acı hissettim.Acı yavaş yavaş kaybolurken ben, ellerimle yüzümü inceledim.Bir gariplik vardı.Arkamı döndüm ve berrak bir nehir ile karşılaştım.Eğildim ve suyun üzerindeki yansımama baktım.Yepyeni bir yüz vardı, eski yüzümün yerinde.Doğruldum.Yavaşça döndüm arkama ve bir tahtla karşılaştım.İçimdeki ses oraya oturmamı söylüyordu.Adımı attım.Yürümeye başladım.Dikkatimi bir şey çekti o anda.önceden yürüdüğüm sesler artık yankılanmıyordu soğuk mermerlerin arasında.En sonunda tahta oturdum.Birden sayısız sesler konuşmaya başladı.Hepsi aynı şeyi söylüyorlardı ama bu sesler zihnimde değil, beyaz ve soğuk mermerlerin arasında yankılanıyordu.İşte o zaman anladım.

Ben artık ölümün ta kendisiydim…

SON
XXX
HaRriEtt

Bu hikayeyi Devrim'e adıyorum...

Konu: Geri: ÖLÜM VE AŞK Ptsi Ağus. 25, 2008 3:10 pm

Canımsın Ece, harika olmuş, bayıldım yahu! Sevgiyi her şey yenebilir aslında, ölüm gibi mesela. Granger'ı öldürmeyip, Potter'ı öldüreydi gene yaşardı. Granger'a da yaşayan ölüm içkisi falan verirdi. Süper olmuş süpeeeeeeeeeeeeeer!!!

Konu: Geri: ÖLÜM VE AŞK Perş. Ağus. 28, 2008 12:14 am

HaMLeT demiş ki:: Canımsın Ece, harika olmuş, bayıldım yahu! Sevgiyi her şey yenebilir aslında, ölüm gibi mesela. Granger'ı öldürmeyip, Potter'ı öldüreydi gene yaşardı. Granger'a da yaşayan ölüm içkisi falan verirdi. Süper olmuş süpeeeeeeeeeeeeeer!!!

sen istersinde ben yapmazmıyım devrim.Sen iste ben böyle daha kaç hikaye yazarım.
haklısın ama Ölüm olmak cazip geldi diye düşün.artık bir çok kişinin canını alabilecek Smile

XXX
Harriett